U Skoplju je preminula Ilindenka Petrusheva, istaknuta filmska kritičarka, istraživačica istorije makedonske kinematografije, publicistkinja i urednica jedinog filmskog časopisa „Kinopis“. Preminula je juče, nakon kraće bolesti.

Petrusheva je rođena 4. avgusta 1944. godine u Gorna Dzhumaya (današnji Blagoevgrad) u Pirinskoj Makedoniji.

Dugi niz godina bila je na čelu Odeljenja za istraživanje, izdavaštvo, odnose sa javnošću, međunarodne odnose, bibliotekarstvo i filmski program u Kinoteci Makedonije.

Iz Kinoteke Makedonije su izrazili duboko žaljenje i saučešće porodici, ističući da je Kinoteka izgubila iskrenog prijatelja i neumornog radnika, istinskog ljubitelja filmske umetnosti, a Republika Severna Makedonija izuzetno veliku kulturnu figuru.

Svoju profesionalnu karijeru započela je kao kulturni savetnik u Skopskoj organizaciji omladine (1969-1972), a otvaranjem Omladinskog centra „25. maj“ 1972. godine, izabrana je za urednika za film, muziku i književnost.

Godine 1974. bila je jedan od osnivača Kinoteke Makedonije. Bila je član privremenog izvršnog tela zajedno sa Acom Petrovskim i Predragom Penušliskim, gde je započela redovan radni odnos početkom 1977. godine i ostala do penzionisanja 2009. godine. Dana 23. januara 1998. godine izabrana je u zvanje filmskog savetnika.

Bila je inicijator osnivanja Kinoteke Hrvatske 1979. godine. Učesnik je, član Saveta i jedan od organizatora uspostavljanja Festivala filmske kamere „Braća Manaki“ u Bitolju 1979. godine i aktivno je učestvovala u njegovoj realizaciji do 1995. godine. U nekoliko mandata bila je predsednica Filmskog saveza Makedonije, gde je svoj poslednji mandat „zaokružila“ prijemom Filmskog saveza kao punopravnog člana UNICA (Međunarodna unija amaterskog filma) 1996. godine.

U periodu od 1977. do 1979. godine bila je generalni sekretar Udruženja filmskih kritičara Jugoslavije. Tokom sedamdesetih, osamdesetih i prve polovine devedesetih godina prošlog veka bila je član Društva filmskih radnika Makedonije (sekcija filmskih kritičara), a u istom periodu bila je i član FIPRESCI (Međunarodno udruženje filmskih kritičara). Bila je član žirija na brojnim domaćim i stranim filmskim festivalima (Pula, Beograd, Moskva, Taškent i mnogi drugi).

Tokom svoje karijere, Petrusheva je svoje kreativno angažovanje usmerila ka nekoliko kinematografskih segmenata – istoriografskom istraživanju makedonske kinematografije, razvoju filmske kulture – intenzivnom angažovanju u filmskoj kritici, osmišljavanju i implementaciji drugih oblika/programa filmske kulture i razvoju amaterskog filmskog stvaralaštva i uspostavljanju filmske edukacije u obrazovnom procesu.

Bila je redovni filmski kritičar u „Večeru“ (1980-1988), „Denesu“ (1997-2003), „Makedonija denes“ (1998-2003), kao i na skopskom programu MTV (1987-1989). Bila je glavna i odgovorna urednica časopisa „Kinopis“ (od broja 1 do dvobroja 45/46, odnosno od 1989. do 2014. godine), kao i član redakcija „Kinotečnog mesečnika“ (1977-1988) i međunarodnog časopisa „Balkan Media“ (Sofija/Beč, 1993-1996).

Pored bavljenja filmskom kritikom, od kasnih šezdesetih godina, Petrusheva je inicirala i aktivno učestvovala u realizaciji drugih oblika za razvoj filmske kulture: realizovala je čuvene „Večeri sineasta“ koje su, od 1972. godine, bile smeštene u Omladinskom centru, organizovala je reprizne programe u Skoplju sa beogradskog FEST-a i Festivala jugoslovenskog dokumentarnog i kratkog filma, organizovala forume i razgovore sa poznatim filmskim stvaraocima, inicirala nove festivale kao što je Jugoslovenski festival crtanog i animiranog filma (Omladinski centar, 1976), kreativno učestvovala u aktivnostima festivala „Asterfest“ (2006-2010) i „Makedox“ (2010-2025), kao i u realizaciji Otvorenog filmskog univerziteta Estetske laboratorije na Filozofskom fakultetu (UKIM) i Kinoteke Makedonije (1977/1978).

Autor je knjiga: „Filmološka bibliografija 1944-1954“ (Kinoteka Makedonije, 1991), „Filmografija makedonskog amaterskog filma 1935-2000“ (Filmski savez Makedonije, 2001), „Sunce na direktu – male priče o makedonskim filmskim sanjarima“ (Makedonska reč, 2005), „Vreme igara i snova – studija o amaterskom filmu u Makedoniji od 1935. do 2011.“ (Kinoteka Makedonije, 2011) i „Samo je san stvarnost – iz beležnice filmologa“ (Makedonika Litera, 2014).

Dobitnica je „Počasne medalje“ UNICA (Međunarodna unija amaterskog filma) za afirmaciju i popularizaciju amaterskog filma (2000), „Zlatnog objektiva“ Kinoteke Makedonije za izuzetan doprinos makedonskoj kinematografiji (2017) i prestižne državne nagrade „11. oktobar“ (2017) za životno delo.